Νάτριο βενζυλοπενικιλλίνης για ένεση

[ Κτηνιατρικό όνομα φαρμάκου ] RX

Γενικό Όνομα : κάλιο βενζυλοπενικιλλίνης για ένεση

Ονομασία προϊόντος:

Κάλιο βενζυλοπενικιλλίνης για ένεση

Κινέζος Pinyin: Zhusheyong Qingmeisujia

[ Κύρια συστατικά ] Πενικιλλίνη καλίου

[ Χαρακτήρας ] Αυτό το προϊόν είναι μια λευκή κρυσταλλική σκόνη.

Η πενικιλίνη είναι ένα βακτηριοκτόνο αντιβιοτικό με ισχυρή αντιβακτηριακή δράση. Ο αντιβακτηριακός μηχανισμός του είναι κυρίως να αναστέλλει τη σύνθεση βλεννοπεπτιδίων του βακτηριακού κυτταρικού τοιχώματος. Τα ευαίσθητα βακτήρια στη φάση ανάπτυξης έχουν έντονη διαίρεση και το κυτταρικό τοίχωμα βρίσκεται στο βιοσυνθετικό στάδιο. Κάτω από τη δράση της πενικιλλίνης, η σύνθεση του βλεννοπεπτιδίου εμποδίζεται και το κυτταρικό τοίχωμα δεν μπορεί να σχηματιστεί, πράγμα που οδηγεί σε ρήξη και θάνατο κυτταρικής μεμβράνης κάτω από την οσμωτική πίεση. Η περίοδος μη ανάπτυξης και αναπαραγωγής των βακτηρίων, αυτή τη στιγμή δεν χρειάζεται να συνθέτουν το κυτταρικό τοίχωμα, η πενικιλλίνη δεν έχει βακτηριοκτόνο αποτέλεσμα, δεν πρέπει να είναι πενικιλλίνη αυτού του είδους «μυκητοκτόνων αναπαραγωγικής περιόδου» και αναστέλλει την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή βακτηρίων » Ταχεία αντιβακτηριακά παράγοντες "(όπως florfenicol, τετρακυκλίνη, ερυθρομυκίνη κ.λπ.) συνδυάζονται. Το τελευταίο κάνει τα βακτήρια σε κατάσταση αναστολής ανάπτυξης, με αποτέλεσμα η πενικιλίνη να μην παίξει κάποιο ρόλο.

Η πενικιλλίνη είναι ένα αντιβιοτικό στενού φάσματος, το οποίο είναι κυρίως αποτελεσματικό έναντι μιας ποικιλίας Gram-θετικών βακτηρίων και λίγα Gram-αρνητικά βακτήρια. Τα κύρια ευαίσθητα βακτήρια είναι ο Staphylococcus, ο Streptococcus, το Erysipilibacterium των χοίρων, το Corynebacterium, το Clostridium Tetani, το Actinomyces, ο Bacillus anthracis, ο Spirochetes και ούτω καθεξής. Δεν ήταν επιρρεπείς σε μυκοβακτήρια, μυκόπλασμα, χλαμύδια, ρικέτσα, nocardia, μύκητες και ιούς.

Η φαρμακοκινητική πνικιλλίνη αλάτι καλίου απορροφήθηκε ταχέως μετά από ενδομυϊκή ένεση και η μέγιστη συγκέντρωση στο πλάσμα επιτεύχθηκε σε 15-30 λεπτά. Η συγκέντρωση πλάσματος του άλατος καλίου πενικιλίνης διατηρήθηκε πάνω από 0,5 μg/ml για 6 έως 7 ώρες μετά την ενδομυϊκή ένεση. Η πενικιλίνη κατανέμεται ευρέως σε όλους τους ιστούς του σώματος και μπορεί να εισέλθει στην εμβρυϊκή κυκλοφορία, με υψηλότερες συγκεντρώσεις στο νεφρό, το ήπαρ, τον πνεύμονα, τους μυς, το λεπτό έντερο και τον σπλήνα. Χαμηλά επίπεδα στα οστά, το σάλιο και το γάλα. Είναι δύσκολο να εισέλθουμε στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό και η συγκέντρωσή του στο φυσιολογικό εγκεφαλονωτιαίο υγρό είναι μόνο 1% -3% της συγκέντρωσης του αίματος και η συγκέντρωσή του στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό μπορεί να φθάσει το 5% -30% της συγκέντρωσης του αίματος κατά τη φλεγμονή. Η συγκέντρωση της πενικιλίνης στο μητρικό γάλα μπορεί να είναι 5% -20% της συγκέντρωσης του αίματος. "Όταν η πενικιλίνη εγχέεται στο γάλα, απορροφάται σε μεγάλο βαθμό τις πρώτες ώρες, αλλά η αντιμικροβιακή συγκέντρωση στο γάλα μπορεί να διατηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα". Έχει αναφερθεί ότι 100 000 μονάδες υδατικού διαλύματος πενικιλλίνης που εγχύονται στο γάλα διατηρεί 4,26 μονάδες /mL σε γάλα έως 24 ώρες.

Η πενικιλίνη μεταβολίζεται σε μικρό βαθμό στο ήπαρ και εκκρίνεται κυρίως στην αρχική του μορφή. Κάτω από την κανονική νεφρική λειτουργία, το 50% -75% της πενικιλλίνης εκκρίνεται από το νεφρό, το 90% των οποίων εκκρίνεται μέσω των νεφρικών σωληνίσκων. Λόγω της ταχείας απέκκρισης, εξαλείφεται γρήγορα στο σώμα. Ο ρυθμός δέσμευσης πρωτεΐνης πλάσματος της πενικιλλίνης είναι περίπου 50%. Ο χρόνος ημιζωής είναι σύντομος με ελάχιστες παραλλαγές μεταξύ των ειδών, που κυμαίνονται από 0,5 έως 1,2 ώρες για όλα τα εγχώρια ζώα. Ο εμφανής όγκος κατανομής είναι επίσης μικρός, γενικά 0,2 έως 0,3L/kg, με υψηλότερες συγκεντρώσεις πλάσματος και χαμηλότερες συγκεντρώσεις ιστού.

[ Αλληλεπιδράσεις φαρμάκων ] (1) Ο συνδυασμός πενικιλλίνης και αμινογλυκοσίδων μπορεί να αυξήσει τη συγκέντρωση αμινογλυκοσίδων στα βακτήρια, παρουσιάζοντας συνεργιστική επίδραση.

(2) Οι αντιβακτηριακοί παράγοντες ταχείας δράσης όπως τα μακρολίδια, οι τετρακυκλίνες και οι αμιδικές αλκοόλες παρεμβαίνουν στη βακτηριοκτόνο δράση της πενικιλλίνης και δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό.

(3) Τα ιόντα βαρέων μετάλλων (ειδικά ο χαλκός, ο ψευδάργυρος, ο υδράργυρος), οι αλκοόλες, τα οξέα, τα ιώδιο, τα οξειδωτικά, οι παράγοντες μείωσης, οι υδροξυλικές ενώσεις, η έγχυση όξινης γλυκόζης ή η ένεση υδροχλωρικής τετρακυκλίνης μπορούν να καταστρέψουν τη δραστικότητα της πενικιλλίνης και απαγορεύονται να χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό.

(4) Οι αμίνες και η πενικιλίνη μπορούν να σχηματίσουν αδιάλυτα άλατα, τα οποία μπορούν να καθυστερήσουν την απορρόφηση της πενικιλλίνης, όπως η procaine πενικιλλίνη.

(5) Το υδατικό διάλυμα πενικιλλίνης καλίου και ορισμένα διαλύματα φαρμάκων (όπως η υδροχλωρική χλωροπρομαζίνη, η υδροχλωρική λινσομυκίνη, δεν θα πρέπει να αναμιγνύονται, αλλιώς μπορεί να παράγει τρυγική, φλογκύκτη ή κατακρημνίσεις οξυτετρακυκλίνης.

[ Δράση και χρήση ] αντιβιοτικά β-λακτάμης. Χρησιμοποιείται κυρίως για λοίμωξη βακτηριδίων θετικών Gram, καθώς και για ακτινομυκήτες και λοιμώξεις από Leptospira.

[ Χρήση και δοσολογία ] από την άποψη της πενικιλλίνης καλίου. Ενδομυϊκή ένεση: μία δόση, ανά σωματικό βάρος LKG, άλογο, βοοειδή 10.000 ~ 20.000 μονάδες. 20.000 ~ 30.000 μονάδες για πρόβατα, χοίρους, πουλάρια και μοσχάρια. Πουλερικά 50.000 μονάδες? Και 30.000 έως 40.000 μονάδες για σκύλους και γάτες. 2 έως 3 φορές την ημέρα για 2 έως 3 ημέρες.

Πριν από τη χρήση, προσθέστε μια κατάλληλη ποσότητα αποστειρωμένου νερού για να διαλυθεί η ένεση.

[ Ανεπιθύμητες αντιδράσεις ] (1) Κυρίως αλλεργικές αντιδράσεις, τα περισσότερα από τα εγχώρια ζώα μπορεί να εμφανιστούν, αλλά η επίπτωση είναι χαμηλή. Οι τοπικές αντιδράσεις ήταν οίδημα και πόνος στη θέση ένεσης και οι συστηματικές αντιδράσεις ήταν κνίδωση και εξάνθημα. Σε σοβαρές περιπτώσεις, θα μπορούσε να προκαλέσει σοκ ή θάνατο.

(2) Σε ορισμένα ζώα, η πενικιλίνη μπορεί να προκαλέσει υπεροχή της γαστρεντερικής οδού.

[ Προφυλάξεις ] (1) Τα πουλερικά που έχουν τοποθετήσει αυγά για κατανάλωση από τον άνθρωπο δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της περιόδου τερματισμού.

(2) Η πενικιλλίνη καλίου είναι εύκολα διαλυτή στο νερό, το υδατικό διάλυμα είναι ασταθές και εύκολα υδρολύεται. Ο ρυθμός υδρόλυσης επιταχύνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας, οπότε η ένεση πρέπει να παρασκευάζεται πριν από την κλινική χρήση. Όταν είναι απαραίτητο, θα πρέπει να τοποθετηθεί στο ψυγείο (2-8 ° C), το οποίο μπορεί να αποθηκευτεί για 7 ημέρες και μπορεί να αποθηκευτεί μόνο για 24 ώρες σε θερμοκρασία δωματίου.

(3) Η αλληλεπίδραση και η ασυμβατότητα με άλλα φάρμακα πρέπει να κατανοηθούν έτσι ώστε να μην επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα της πενικιλλίνης.

(4) Η υπερκαλιαιμία μπορεί να εμφανιστεί με μεγάλη έγχυση δόσης. Θα έχει δυσμενείς συνέπειες σε ζώα με νεφρική ανεπάρκεια ή καρδιακή ανεπάρκεια και η δυσμενή επίδραση του ιόντος καλίου στην καρδιά είναι πιο σοβαρή.

(5) Στη θεραπεία του τετάνου, θα πρέπει να συνδυάζεται με την αντιτοξίνη τετάνου.

[ Περίοδος off-φαρμάκου ] 0 ημέρες για βοοειδή, πρόβατα, χοίρους και πουλερικά. Η περίοδος αρμέγματος είναι 72 ώρες.

[ Προδιαγραφή ] Σύμφωνα με το C ₁₆ H ₁₇ KN ₂ O ₄ S (1) 0.25G (400.000 μονάδες) (2) 0.5g (800.000 μονάδες) (3) 0.625G

(1 εκατομμύριο μονάδες) (4) 1,0 γραμμάρια (1,6 εκατομμύρια μονάδες) (5) 2,5 γραμμάρια (4 εκατομμύρια μονάδες)

[ Αποθήκευση ] Κλειστό, αποθηκευμένο σε δροσερό, σκοτεινό και ξηρό μέρος.